Сямён Андрэевіч Дубовік нарадзіўся 16 лютага 1888 года ў вёсцы Нароўшчына Пружанскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Рэчыцкага сельсавета Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1909 годзе ў пошуках лепшай долі эмігрыраваў у ЗША, але там час быў не лепшы — эканамічны крызіс. Эмігранты з Расіі пачалі аб’ядноўвацца ў прафсаюзы, змагацца за свае правы. Малады рабочы за грамадскую дзейнасць быў высланы з ЗША, у канцы 1911 года ў ліку 300 рускіх параходам дастаўлены ва Уладзівасток.
У пачатку 1912 года С. А. Дубовік працаваў на капальнях золата на рацэ Лена. Удзельнічаў у выступленнях рабочых капальняў. Пасля жорсткага падаўлення скрываўся, перабраўся ў Маскву, дзе ў 1912 годзе ўступіў у партыю бальшавікоў. За рэвалюцыйную дзейнасць быў двойчы (1914, 1917) арыштаваны і сасланы ў Екацярынбургскую губерню. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі працаваў у Петраградзе і Маскве, служыў добраахвотнікам у 171-м запасным палку, потым стаў яго камісарам.
У Грамадзянскую вайну — начальнік аддзела забеспячэння 2-й Украінскай брыгады, камісар палка. Пазней вучыўся ў Камуністычным універсітэце імя Свярдлова, потым адкамандзіраваны на польскі фронт для стварэння партызанскіх атрадаў.
На пачатку 1921 года С. А. Дубовік накіраваны на падпольную работу ў Заходнюю Беларусь, якая знаходзілася пад акупацыяй Польшчы. Перайшоў нелегальна праз мяжу і перш-наперш наведаў родную вёску. Сваякі даўно не мелі пра яго вестак, таму ўжо лічылі загінуўшым.
С. А. Дубовік устанавіў сувязь з ЦК Камуністычнай партыі рабочых Польшчы. Стварыў разгалінаваную сетку партыйных арганізацый Палескага ваяводства, узначаліў Брэсцкі акруговы камітэт КПРП. Меў партыйныя псеўданімы «Балюк», «Андрэй», «Стары». У 1922 годзе ячэйкі партыі дзейнічалі ў Брэсцкім, Кобрынскім, Пружанскім паветах. Пад уплывам камуністаў знаходзіліся многія прафсаюзы ў Брэсце-над-Бугам і Пінску, адбыліся забастоўкі рабочых чыгуначных майстэрняў і іншых прадпрыемстваў.
У 1923 годзе быў дэлегатам ІІ з’езда КПРП, уваходзіў у склад прэзідыума і арганізацыйнай камісіі, выступаў з справаздачай. У тым жа годзе С. А. Дубовік абраны дэлегатам на І кангрэс Сялянскага інтэрнацыянала ў Маскве, быў членам камісіі па выпрацоўцы праграмы. У кастрычніку 1923 года ўдзельнічаў у І канферэнцыі КПЗБ у Вільні. У сувязі з стварэннем КПЗБ Брэсцкі акружкам КПРП рэарганізаваны ў акружкам КПЗБ. На першай Брэсцкай акруговай канферэнцыі КПЗБ абраны сакратаром акруговага камітэта.
13 ліпеня 1924 года С. А. Дубовік арыштаваны ў Лунінцы і 19 студзеня 1926 года прыгавораны да чатырох гадоў зняволення. Знаходзіўся ў пружанскай і гродзенскай турмах. Вызвалены 22 ліпеня 1928 года. 29 верасня 1929 года зноў быў абраны сакратаром Брэсцкага акругкама КПЗБ. У канцы 1929 года рашэннем ЦК КПЗБ накіраваны ў БССР, працаваў у апараце ЦК КПЗБ пры ЦК КП(б)Б.
У другой палове 1930 года С. А. Дубовік пакінуў Беларусь, выехаў у г. Бійск Алтайскага краю. У 1932 годзе высланы ў сяло Южоўка Троіцкага раёна Алтайскага краю, працаваў у калгасе. 21 жніўня 1937 года арыштаваны органамі НКУС, абвінавачаны ў шпіянажы на карысць Польшчы і 12 кастрычніка 1937 года прыгавораны да вышэйшай меры пакарання. Расстраляны 28 кастрычніка 1937 года.
Браты Сямёна Андрэевіча, Клім, Міхаіл і Лукаш, таксама вялі актыўную грамадзянска-патрыятычную дзейнасць, праследаваліся польскай дэфензівай, арыштоўваліся, знаходзіліся ў турмах. Міхаіл Андрэевіч Дубовiк за антыфашысцкую дзейнасць быў расстраляны гітлераўцамі ў 1942 годзе.
С. А. Дубовік рэабілітаваны 25 кастрычніка 1957 года. У вёсцы Рэчыца Камянецкага раёна 3 снежня 1978 года ўрачыста адкрыты помнік-мемарыял землякам, у цэнтры якога пастаўлены бюст С. А. Дубовіка. Над помнікам-мемарыялам працавалі: галоўны архітэктар раёна Г. В. Хілабокаў, скульптары брэсцкіх мастацкіх майстэрняў В. А. Кліменка, І. В. Хоміч, С. К. Мядзведзеў. На мітынгу выступіў супрацоўнік музея абароны Брэсцкай крэпасці Васіль Пятровіч Ласковіч, які сабраў пра дзейнасць Сямёна Андрэевіча шмат дакументаў і матэрялаў. 14 снежня 1978 года імем С. А. Дубовіка названа вуліца (былая Лясная) у Камянцы.
Літаратура: